فراموشی محض کیان پورتراب | از ما فراموشی موند و بس

هرچی بزرگتر میشی هرچی بیشتر میریم جلو
هرچی تو نزدیک تر میشی من دیگه کمتر میشناسم تورو
میشناسم تورو دیگه کمتر میشناسم تورو میشناسم تورو
تو این روزایی که هستی یه چیزی شده کم
انگار از روز اول ما رفتیم این مسیرو کج
من یه حسرت خاموش از گذشته هام
که هیچ چرخی دیگه من رو نمیبره جلو
نمیبره جلو نمیبره جلو نمیبره جلو
دیگه نه میشه از این روزا گذشت نه میشه که به عقب برگشت
پس بگو چی شند اون رویاهایی که از کودکیامون اومدن باهامون
این همه سال خواب موندیم زیر این بار خستگی
از ما فراموشی موند و بس
این همه خواب موندیم منو این بار پس بگیر از فراموشی محض
از فراموشی محض از فراموشی محض از فراموشی محض