اهنگ اوس کریم دانیال + متن کامل

کسی نبود وقتی تو بودی
وقتی گم شدم تو کوچه های ترس
وقتایی که خیس میشدن گونه های من
سوال کل دنیا اینه که تو چی نوری یا
انرژی غالبی که میدی بو ایمان
تو نباشی هممون کوریم میریم تو دیوار
نگاه پدرانت رو میخوام تو پیری کوریام
نمیدونیم داریم ما مسیر چی رو میدوییم
توو کره زمین رو ساختی تمیز و بی کووید
ما هم آشغال ها رو توو طبیعت میکنیم تولید!
ببخش اگه هممون ما یه پا پینوکیوییم
ببخش وقتی یادت میکنیم که کارمون گیره
کارمون رو راه میندازی بعدش یادمون میره
طبیعت بازی رو نفهمی تکرار میکنه
تقصیر خودمونه اگه حالمون اینه
سرم پایینه جلوت چون هر چی سمه کشیدم
ضربه چیه من رو خودم قمه کشیدم
بهم گفتی نباید تو آدم بده بشی مرد
زیر زبونمه طعم کشیدت
اوس کریم، همیشه بوده رو به تو دست ها
حتی وقتی که نداشتم پول یه غذا
فهمیدم که پلمپه در کوچه مرد ها
باید توو خونه باشم پی کوزه طلا
هنر تو رو میشد فهمید از رو دونه انار
میوفتم من یاد سوره انعام
وقتی نزدیکای تولدم تو دل بهار
جونم رو نجات دادی تو تونل هراز
مرسی، بدهکارتیم اوس کریم بابا
شما همه تیم بشین اوس کریم با ماست
نیرو میشدی وقتی میبرید جون از این پاهام
بهم گفتی هوات رو من دارم خوب از این بالا
حس بودن تو آرامش و جراته برام
از کارگری کردنم تا شهرت الان
دل بنده هات سیاه شده تو گذر زمان
آدمیزاد اژدهای دو سره تمام
کسی نبود وقتی تو بودی
وقتی پاهام من رو یاری نمیکرد
کسی نبود وقتی تو بودی
وقتی توو کوچه بچه ای باهام بازی نمیکرد
کسی نبود وقتی تو بودی
وقتی گم شدم توو کوچه های ترس
کسی نبود وقتی تو بودی
وقت هایی که خیس میشدن گونه های من
روزی تو میکنه حتی مورچه ها رو سیر
با چشم های تو میشه همه خونه ها رو دید
دخترت خورشید میکنه دونه ها رو سیر
بعد چند وقت میشه حاصل دونه ها رو چید
عجیبه با درخت ها غذا میدی چهار فصل
تو حتی میدی با گل های ایندیکات درس
میگی بعد هر تلاطمی یه آرامشیه
تو هم ناشری با اتفاقات میدی پادکست
عجیبه، یادم میاد چند روزه پیش
سر کوچمون دیدم یه زن مظلوم پیر
مامور برق داشت سرش عربده میزد
میگفت ندارم با اون چشم های کم سوی خیس
یهو بهش گفتم بده من اون قبض رو رفیق
من پولش رو میدم اینطوری مردونه نیست
گفت اگه بفهمی خدا باهات لج بوده چی
اگه عادله خب پس پسر من کوره چی؟
دوباره اشک های اون پیرزنه از گونه ریخت
با صدای خسته و بدن لرزون پیر
گفت دو ساله بچه هام بهم سر نمیزنن
گفت خدا نکنه مثل من فرسوده شید
مامورِ گریش گرفت و دست زد رو سرش
گفت نمیرفته به مادرش سر بزنه
مادرم این آخریا دعا میکرده یکسره
پسرت نتونه ببینت دلش لک بزنه
شاید با خودت بگی اینا یه افسانه بود
یه گوش در بود و یه گوشت هم دروازه بود
ولی نه اوس کریم با یه دعوای پول
به من و تو مامور و پیرزن درس داده بود
مامور گفت گرفتم از این روز درس
دولا شد دست پیرزن رو بوس کرد
مردم احمق کوچه هم درگیر قضاوت
همه با هم زدن پوزخند
کسی نبود وقتی تو بودی
وقتی پاهام من رو یاری نمیکرد
کسی نبود وقتی تو بودی
وقتی تو کوچه بچه ای باهام بازی نمیکرد
کسی نبود وقتی تو بودی
وقتی گم شدم تو کوچه های ترس
کسی نبود وقتی تو بودی
وقت هایی که خیس میشدن گونه های من