منم بی سر و سامان ابوالفضل از مرتضی باب

منم بی سر و سامان ابالفضل گدای کرم خوان ابالفضل
دلم بسته به احسان ابالفضل؛ شدم خادم و دربان ابالفضل
نویسید مرا شیعه حیدر؛ بخوانید مسلمان ابالفضل
به لطف تو به زیر علمم من؛ ز آقایی تو محترمم من
بده اذن به شوق حرمم من؛ و شرمنده ز اینقدر کرمم من
گنهکار و به دل عشق علمدار؛ منم خوار به گلدان ابالفضل
تو جانی تو جانان دل من؛ تو دردی تو درمان دل من
تو روحی تو ریحان دل من؛ تویی جلد به قرآن دل من
تو فرمانده و سربازتم آقا و سرباز به گردان ابالفضل
جز عشق تو تمنا نکنم نه؛ گره پیش کسی وا نکنم منه
به غیر تو تولی نکنم نه و جز مدح تو مولا نکنم نه
هر آن کس که رسیده به نوایی؛ یقین می خورد از نان ابالفضل