اقیانوس فرزاد فرزین | این که تو رو از دست بدم کابوسِ من بود

می خندی وُ خنده ات؛ مثلِ اون اولا نیست اینجایی وُ امّا اصلاً فکرت، اینجاها نیست!
جوری غریبی می کنی با من؛ که انگار حتی قیافم، واسه ی تو آشنا نیست
حتی قیافم، واسه ی تو آشنا نیست
این که تو رو از دست بدم؛ کابوسِ من بود آغوشِ آرومِ تو؛ اقیانوسِ من بود
تو تا همیشه؛ توی قلبم موندگاری واسه پشیمونی؛ همیشه وقت داری!
این که تو رو از دست بدم؛ کابوسِ من بود آغوشِ آرومِ تو؛ اقیانوسِ من بود
تمومِ لحظه های بی تو؛ ناتمومه تصویرِ خنده هات؛ همیشه رو به رومه
غیر از کسی؛ که بین ماها رو به هم زد حالا دیگه هیچ کی؛ میونِ ما دوتا نیست
من دست وُ پاموُ؛ توی عشقت بستم وُ اون، حتماً مثلِ من توی عشق بی دست وُ پا نیست!
هر روز میگم با خودم؛ مُردم براش تا بعداً نپرسم از خودم، هر روز چرا نیست
این که تو رو از دست بدم؛ کابوسِ من بود آغوشِ آرومِ تو؛ اقیانوسِ من بود
تو تا همیشه؛ توی قلبم موندگاری واسه پشیمونی؛ همیشه وقت داری!
این که تو رو از دست بدم؛ کابوسِ من بود آغوشِ آرومِ تو؛ اقیانوسِ من بود
تمومِ لحظه های بی تو؛ ناتمومه تصویرِ خنده هات؛ همیشه رو به رومه