آهنگ گلایل از پویا بیاتی

باز تو که جات خالیه چند سالیه این خونه بوی گلایل میده
باز منو بی طاقتی چیزی که هی چشمامو سمت گریه هل میده
باز تو که ناراحتی می فهممت حال تو رو هر لحظه میدونم
باز منو ته مونده ی چند تا نفس دارم به سختی زنده می مونم
برو اونجا که آرزوته برو با بغضی که تو گلوته
برو اما نه بمون و گله کن منو از دست حوصله کن
برو حالا که منو رد کردی با خودم منو بد کردی
برو دلخوشم نکن به دیدار تا ابد خدانگه دار
بازم همون شهرو همون کوچه ی خلوت
من منتظر میشم همونجا سر ساعت
بازم همون روز از هفته س که می دونی
بازم همون ماهه یه ماه خیس و بارونی
بازم همون فصل سردی که در پیشه
اما بدون تو اصلا مگه میشه
بازم همون تاریخه روزای دوتایی
این دفترو بی تو این بارو تنهایی
برو اونجا که آرزوته برو با بغضی که تو گلوته
برو اما نه بمون و گله کن منو از دست حوصله کن
برو حالا که منو رد کردی با خودم منو بد کردی
برو دلخوشم نکن به دیدار تا ابد خدانگه دار