آهنگ نشود فاش کسی آنچه میان من و توست از پرواز همای

نشود فاش کسی، آنچه میـــانِ من وُ توست
تا اشاراتِ نظر، نامه رســـانِ من وُ توست
نشود فاش کسی، آنچه میــانِ من وُ توست
تا اشــاراتِ نظر، نامه رســــانِ من وُ توست
گوش کن! با لبِ خاموش، سخن می گــویم
با لبِ خاموش، سخن می گــویم
پاسخم ده به نگاهی؛ که زبــانِ من و توست
که زبانِ من و توست
روزگاری شد وُ کس، مردِ رهِ عشق ندیــد
روزگاری شد وُ کس، مردِ رهِ عشق ندیـــد
حالیا! چشمِ جهانی، نگرانِ من و توست
نگرانِ من و توست
گرچه در خلوتِ رازِ دلِ مـــا، کس نرسید
گرچه در خلوتِ رازِ دلِ مــا، کس نرسید
همه جا؛ زمزمه ی عشقِ نهـــانِ من و توست
عشقِ نهــانِ من و توست
این همــــه قصه ی فردوس وُ تمنای بهشت
گفت و گویی؛ زِ خیال وُ زِ جهانِ من و توست
نقش ما؛ گو ننِگارند به دیبــــاچه ی عقل
نقش مــــا؛ گو ننِگارند به دیبــاچه ی عقل
هر کجا نامه ی عشق است، نشانِ من و توست
سایه؛ ز آتشکده ی ماست، فروغِ مَه و مهر
سایه؛ ز آتشکده ی ماست، فروغِ مَه و مهر
وای از این آتشِ روشن
وای از این آتشِ روشن، که به جانِ من و توست
نشود فاش کسی، آنچه میــانِ من وُ توست
تا اشاراتِ نظر، نامه رســانِ من وُ توست
نشود فـاش کسی، آنچه میــــانِ من وُ توست
تا اشــاراتِ نظر، نامــه رســـانِ من وُ توست