من شاعرم اما هیچ حسی لحظه تحویل سال ندارم سینا پارسیان + متن

یه دایره دور موزیک میکشم که اجازه ندم دیگه سمتم بیاد
عمرمو صرف چی کردم اصلا یه مشت چرندیات
من از همه بدم میاد حتی گاهی از ادبیات
از شعرای خلاف مارکتی که از فضا توی سرم میاد
من پره خلا بودم آره اما خوب بلد بودم جای خالیو چجوری پر کنم
خودمو تو خلا تصور کنم …
فکر کنم مردمو سنگ قبرم تو فضاست بک گراند دنیا مشکیه کل دنیا صاحب عزاست
یه وقتایی ام حس میکنم شاید از شدت غم بال درارم
من شاعرم و شغلم اینه که نونمو از تو خیال درارم
من باید شعر بنویسم حتی وقتی حال ندارم
من شاعرم اما هیچ حسی لحظه تحویل سال ندارم
آخه من یه موجود سخت زیستم که دشمنام عددی برام نیستن
که پاهامم از ریشه قطع شه رو کف دست سر پا وایمیستم
من یه موجود سخت زیستم که دشمنام عددی برام نیستن
که پاهامم از ریشه قطع شه رو کف دست سر پا وایمیستم
اسلحه ام ارادمه من یه ماشین گانم من یه آدم خودساختم
تا جایی که یادمه ایرادم فقط قلب سادمه
اینه کل چیزی که باعث این همه بغض و حسادته
پیش اومد جا بزنم به همه چی پشت پا بزنم
اما گفتم حداقل یه چک تو گوش دنیا بزنم
پیش اومد که رفتنی شم نمونش همین پس پریشب
پیش اومد که حتی به اون دنیا یه سر کوتاه بزنم
آخه من یه موجود سخت زیستم که دشمنام عددی برام نیستن
که پاهامم از ریشه قطع شه رو کف دست سر پا وایمیستم
من یه موجود سخت زیستم که دشمنام عددی برام نیستن
که پاهامم از ریشه قطع شه رو کف دست سر پا وایمیستم