مداحی من یه نوکر در به درم از مجتبی رمضانی

من یه نوکرِ در به درم! چند ساله همش منتظرم
اسمم در بیاد؛ برم حرم
وای! وای! وای!
لیستِ زائرا دستِ کیه؟ هی خط می خورند! چه سرّیه؟!
میگن دعوتا، با بی بی ـه
وای! وای! وای!
حسین من هنوز جوونم؛ حسین منتظر می مونم
بازم از شما می خونم
دوست و رفیقام؛ چند دفعه رفتن حرم چطور دلت میاد، یه بارم نرم؟!
مردنِ من بهتره از این زندگی! دق کردم، از این همه شرمندگی
امیرم؛ بی تو میمیرم
عکس کربلا رو دیواره؛ انگاری با من حرفی داره!
هی سر به سرِ من میذاره!
وای! وای! وای! هی به من میگه؛ نیا حرم!
به خدا؛ منم یه نوکرم کربلا نرم، کجا برم؟
وای! وای! وای
حسین اشکامو نگاه کن؛ حسین گره هامو وا کن
حسین دردموُ دوا کن
کی می تونه؛ هق هقِ منو گوش کنه؟
کی می تونه؛ ناله هامو خاموش کنه؟
کاشکی میشد دوریتوُ فراموش کنم؛ کاشکی میشد قلبمو یه شش گوش کنم!
امیرم؛ بی تو میمیرم
خوش باشی آقا با زائرات؛ خوش بگذره با کبوترات!
بین الحرمین؛ قهرم باهات!
وای! وای! وای
دوستم اومده از کربلا؛ سوخته دلمو با خاطرات
آورده برام؛ آبِ فرات
وای! وای! وای!
حسین ای خواب و قرارم، حسین آبرو ندارم!
حسین من بی کس و کارم آشتی کن امشب دوباره، با نوکرت
آقا تورو جونِ اون علی اکبرت؛ دوباره فرصت بده تا جبران کنم
دردای بی درمونموُ درمان کنم