غریب حسن غریب امام مجتبی نریمانی

غریب حسن ، غریب امام مجتبی
داداش حسن ،چقدر باید عذاب ببینم
دیگه باید، شبا تو رو تو خواب ببینم
امون از این، رسم زمونه
داداش حسن، غارت زده منم که دارم
تنِ تو رو، خودم میون قبرمیذارم
ببین دلم ، برا تو خونه
دارم، برات، کفن تهیه می کنم
تو که، بری، لباس تکیه می کنم
تا جون دارم برای تو گریه می کنم واااای
مدینه شد، بازم بلای جون من
اون از غم مادرم، اینم از حسن
داداشمو، دارم، میذارم تو کفن واااای
غریب حسن ، غریب امام مجتبی
داداش حسن، من زینبم، به غم اسیرم
نَمُردم از غمت، ولی میخام بمیرم
دلم برات، داره می لرزه
نگو که نیست، حتی یه روزنه امیدی
پاشو داداش، چرا جوابمو نمی دی؟
چرا تنت، کبود و سبزه
خدا، خدا، شفا بده مریضمو
بیا نگیر، از دل من عزیزمو
نذار که من ، اشک عزا بریزمو واااای
مدینه شد، بازم بلای جون من
اون از غم مادرم، اینم از حسن
داداشمو، دارم، میذارم تو کفن واااای
غریب حسن ، غریب امام مجتبی
داداش حسن، عباسمو تنها میذاری
اگه، میشد، منم برات، کنم یه کاری
یه کاری، دستشون میدادم، داداش
داداش ببین چه جور، منو کردی به زنجیر
نذاشتی که به دست بگیرم، آخه شمشیر
وصیتت اومد، به یادم
نشد، ولی ، یه روز به امید خدا
خلاص میشم ، از این همه رنج و بلا
من و حسین قرارمون تو کربلا واااای
مدینه شد، بازم بلای جون من
اون از غم مادرم، اینم از حسن
داداشمو، دارم، میذارم تو کفن واااای
غریب حسن ، غریب امام مجتبی