روضه مادر مهدی رسولی | سلام حضرت مادر فدای درد و غمت

سلام حضرت مادر فدای درد و غمت
چه گریه ها که نکردم برای عمر کمت
امیدوار نگاهت بگو کجا دارد
به غیر سایه ی پر مهر خانه ی کرمت؟
همیشه سهم گدای تو شادمانی بود
فدای این همه احساس و لطف محترمت
نفس بریده ی این روزگار ناامنم
نفس بده به من و روزگار من به دمت
به وقت صبح قیامت شفاعتم با تو
به “یاعلی” من از این لحظه می دهم قسمت
در آفتاب سیاه قیامت کبری
قرار فاطمیون هست سایه ی علمت
تو ای کبودترین آیه ها بگو که علی
لحد چگونه گذارد به روی قد خمت؟
رسیده ام به مدینه از آسمان خیال
و باز غرق سؤالم، کجاست پس حرمت؟