آهنگ لبخند از فرزاد فرخ | تو شدی جسم و جان من

لبخندِ تو را، به دنیا ندهم
با عطرِ هوایت، به رؤیـا بـــروم
وقتی که تو باشی؛ دل آرام شوم
جانم! تو بخنـــد، که آرام شوم
من عاشقِ چشمانِ سیـــاهت شوم
دلبسته ی آن، طرزِ نگـــاهت شوم
آنقدر که رخســـارِ تو؛ زیبــاست
مرا دیوانه ی خود کرد! هر بار، که دیـدم تو را
تـــو؛ شدی جسم وُ جانِ من
گلِ مهربانِ من! تو شدی، بهــارِ من
من، به تو دل دهم؛ که چون برسم به قلبِ تو بشوم فدای تو
تـــو؛ شدی جسم وُ جانِ من
گلِ مهربانِ من! تو شدی، بهارِ م
من، به تو دل دهم؛ که چون برسم به قلبِ تو بشوم فدای تو
خوشم با تو چنان مستم
من عاشقِ آرامشِ چشمانِ تو هستـــم
چقــد خوبه؛ که تو هستی
معشوقه ی من
نیمه ی جانم؛ تو هستی
به عهدی که، به هم بستیم
هرگز نگذارم، که تو از من بِرنجی
که من با تو، پُر از شوقـــم
با هر نفست، چاله ی خنده ت، به این دل نشستی
تــو؛ شدی جسم وُ جانِ من
گلِ مهربـانِ من! تو شدی، بهــارِ من
من، به تو دل دهم؛ که چون برسم به قلبِ تو بشوم فدای تو
تــــو؛ شدی جســم وُ جـــانِ من
گلِ مهربانِ من! تو شدی، بهــارِ من
من، به تو دل دهم؛ که چون برسم به قلبِ تو بشـوم فــدای تو