آب به خیمه نرسید فدای سرت از محمود کریمی

دامن کشان رفتی دلم زیر و رو شد؛ چشم حرامی با حرم روبرو شد
بیا برگرد خیمه ای کس و کارم؛ منو تنها نگذار… ای علمدارم
آب به خیمه نرسید فدای سرت؛ حسین قامتش خمید فدای سرت
از تو خبر دارم با دستای خونی؛ زهرا وساطت کرد تو میدون بمونی
تو که پیرم کردی؛ ای پناهِ من زمین گیرم کردی؛ ای سپاه من
پیر شده برادرت؛ فدای سرت! خونه چشمِ خواهرت؛ فدای سرت
علی العباس واویلا؛ حسین تنهاست واویلا
منم روشنگر بزمِ عالمین؛ منم فرمانده عشاق الحسین
حسین امیر کربلا تویی؛ میر خیمه ها منم
ببین که مانده رشته ی عشقِ تو، به گردنم
علی العباس؛ واویلا! حسین تنهاست، واویلا
منم که شیرِ سرخِ این مکتبم
ببین در خیمه آمد جان بر لبم؛ عزادارِ زینبم
حسین بیا و رخصتم بده؛ تا روم به علقمه
به خاطرِ رقیه ات به عشقِ وصلِ فاطمه
علی العباس واویلا؛ حسین تنهاست واویلا
شکرِ خدا را که در پناهِ حسینم؛ عالم از این خوبتر پناه ندارد