نوحه دین این نیست اسلام این نیست از مجتبی حیدرپور و حمید پایدار + متن کامل نوحه

در مزارآباد شهر بی‌تپش، وای جغدی هم نمی‌آید به گوش
دردمندان، بی‌خروش و فغان خشمناکان، بی‌فغان و بی‌خروش
مشت‌های آسمان‌کوب قوی؛ وا شدند و گونه‌گون رسوا شدند!
موج‌ها خوابیده‌اند آرام و رام؛ طبل طوفان از نوا افتاده است!
چشمه‌های شعله‌ور خشکیده‌اند؛ آب‌ها از آسیاب افتاده است
در مزارآباد شهر بی‌تپش؛ وای جغدی هم نمی‌آید به گوش!
دردمندان بی‌خروش و بی‌فغان؛ خشمناکان بی‌فغان و بی‌خروش
فریاد کشید ای قوم، من موج خروشانم؛ من زنده‌ترین خونم، از مرگ نترسانم
از حادثه لبریزم، می‌افتم و می‌خیزم؛ گر دین شما این است، من کافر دورانم!
آمده‌ام که خستگان سلسله را بردارند؛ سر به طمع نهاده‌ام فاصله را بردارم
ای اهل عالم همه جا کرببلاست؛ این قوم ظالم ثمر رنج شماست!
راهت ابراهیم، نامت پاینده؛ برخیز و بشکن بت‌های زنده
پرسید چرا ای قوم، گفتند گنهکاری؛ پرسید گناهم چیست؟ گفتند خبر داری
بیعت کن و سر بسپار، آهسته قدم بردار؛ از فتنه حذر کن حال، یعنی که خطر داری!
از اهل قناعت باش، در بند اطاعت باش؛ خواهی نشوی رسوا، همرنگ جماعت باش
فرمود: معاذ الله! از ما مطلب خواری؛ تسلیم قضا بهتر تا رنگ و ریاکاری!
هیهات من الذّله این ننگ نمی‌خواهیم؛ رسوای جماعت به، همرنگ نمی‌خواهیم
ای مردمان ای مردمان نامردمی تا کی؟ نامردمی نامردمی ای مردمان تا کی؟