آهنگ سلول از علی دبیران | پیله بستی به دورتو حبسی راز تنهاییتو نفهمیدی

پیله بستی به دورتو حبسی؛ راز تنهاییتو نفهمیدی
رفتی از راهی که تهش بستس
تو خودت گمشدی و تبعیدی
پشت این میله های تنهایی؛ به یه کابوس تازه تبعیدی
با گناه نکرده هم بندی؛ تو سلول غصه جون میدی
تشنه دیدن همونی که؛ واسه ی دیدن تو جون میده
اون کسی که تموم حرفاتو؛ از تو چشمات نگفته فهمیده
میگذرن این شبای بی رویا؛ عاقبت رنگ روزو میبینی!
بعد از این لحظه های تنهایی؛ عشقو از قلب خونه میچینی
خط بکش رو میله ها وقتی! یک نفر چشم به راته برگردی…
تو که روزای حبسو با عشقش؛ با تموم وجودت سر کردی
میگذرن این شبای بی رویا؛ عاقبت رنگ روزو میبینی
بعد از این لحظه های تنهایی
عقشو از قلب خونه میچینی